De wijze les van water

​De afgelopen dagen verblijf ik –vanwege een verbouwing bij mijn buren- voor mijn rust in een blokhut met uitzicht op een grote vijver en sloot. Het geeft me de ruimte om te schrijven en te schilderen en het maakt me opnieuw bewust van hoe heilzaam de natuur is. Boeiend ook, om met elk weertype te zien hoe de waterspiegel beweegt en
kleurt.
Voordat er spiegels bestonden van glas, spiegelde de mens zichzelf in het stille oppervlak van een meer of een sloot. Net als in een lachspiegel kan je spiegelbeeld in het water ook erg vervormen, door bijvoorbeeld de wind die
voor rimpeling zorgt. Je spiegeling is in elk geval door de weersinvloeden geen dag gelijk. Water heeft de kwaliteit van spiegeling in zich. De spiegeling voor mij ligt ‘m
daarin dat water een appel op mij doet om het thema ‘stromen’ aandacht te geven: met gemak het leven aan te gaan, volgens de wet van de minste weerstand, deinend, wiegend. De bereidheid om mee te bewegen met de stroom, zonder angst of reserve. Alles accepterend wat er ‘al stromend’ om me afkomt.
Nog even en dan ligt 16 oktober mijn 3e boek in de winkel. Ik voel me dankbaar dat het de wereld in mag. Vanwege mijn gezondheid heb ik besloten de presentatie van 19 oktober uit te stellen. De overgang zou nu te groot zijn.
Belangrijk voor mij dit aan jullie te melden, mocht je plannen hebben gehad naar Zeeland af te reizen.
Jammer vind ik het wel vooral om dit moment niet om deze
wijze met anderen te kunnen delen. Maar ook hierin beweeg ik mee met wat er is.
Maar ik ben uiteraard wel benieuwd hoe je mijn boek ontvangt en wat het met je doet het te lezen. Fijn als je een review schrijft voor bol.com, als je het hebt gelezen en/of mij laat weten via mail of app hoe je het hebt ervaren.
Mocht je toch in Zeeland zijn of komen in oktober: ik exposeer op mijn dorp (zelfs in mijn straat) met schilderijen en gedichten die in de afgelopen jaren zijn vormgegeven.
Deze week heb ik voor mezelf besloten tot en met December mezelf rust en ruimte te geven om verder aan te sterken en te genezen. Het is (nog) nodig! Ik ga
langzaam vooruit , heb geaccepteerd wat er is en ga daarin mee met de stroom.
Boeiend is overigens dat mijn gezin-mijn kinderen en kleinkinderen- meebewegen op die stroom. Het proces van transformatie wat ik opnieuw doormaak werkt door ook in hun levens. Zo leef ik nu mijn nieuwe boek: Puur Elkaar Grootbrengen: het geeft me telkens opnieuw weer inzicht en spiegeling. In gesprekken met mijn dochters merk ik hoe we allemaal ‘op pad’ zijn . En op dat pad zijn er momenten van eenzaamheid, maar ook van ontmoetingen van hart tot hart. Simpel is het niet altijd, maar dat heeft meer te maken met de weerstand die je soms voelt.
Vooral het stilstaan bij emoties en pijn waar je liever aan voorbij gaat of keuzes die je maakt of hebt gemaakt die je opnieuw hebt te bezien.
Thema’s die zich opnieuw aandienen en vragen om tijd en ruimte voor heling en verwerking. Maar het is goed: het mee bewegen met wat er is, het meegaan in de stroom: het leven vanuit je hart en ziel. Juist in dat meebewegen met wat zich aandient ligt de wijsheid. In acceptatie en overgave. Water bereikt zijn doel door onafgebroken verder te stromen en geeft daarmee gevolg aan zijn oorsprong en aard.
Trouw zijn aan jezelf, aan wie je van oorsprong bent: dat is de wijze les die ik van water meeneem. Stromen, de stroom volgen, meedrijven met wat er is.
Spreuk ter inspiratie: Laat je meedrijven met de stroom, want problemen ontstaan alleen als je je verzet.
Ik wens jullie veel leesplezier toe met mijn boek en geniet van zon en water!
Liefs, Jolijn