Kijken vanuit de open ruimte

Het waait intens als ik met een vriendin langs de akkers loop. Hoewel we zowat
van de weg worden geblazen , is het fijn al babbelend een wijds uitzicht te
hebben. De meeste akkers zijn reeds omgeploegd en wachten om straks nieuwe
gewassen een goede bodem te geven tot groei. De wind blaast mijn hoofd leeg , het ruime zicht geeft een gevoel van een ‘schone lei’. Stel dat je leven een leeg blad was, een omgeploegde akker…waar zou je het mee vullen? Hoe ga je om met de beperkte of grote ruimte die je hebt?

In deze bijzondere tijd zie ik velen om mij heen hun vrije ruimte en tijd anders
invullen, dichter bij huis. Huis en tuin krijgen alle aandacht, want doordat we
meer tijd spenderen in onze eigen leefomgeving zien we beter wat er aandacht
nodig heeft. Mijn vrienden in de bouw hebben het nog nooit zo druk gehad!
Er wordt ook geducht opgeruimd. Zolders en schuren krijgen een grondige
inspectie en de dozen voor de kringloopwinkels staan klaar om afgeleverd te
worden. We kijken met nieuwe ogen naar onze leefruimte en bedenken wat we
willen laten zo het is en waar we een frisse wind door laten waaien.

Kijken vanuit de open ruimte helpt je situaties anders te zien. Je kijkt vanaf een
afstandje en je hebt geen oordeel vooraf. Je laat wat er is gebeuren en je beziet
wat het je brengt. In de huidige situatie waar we in leven is dat een flinke uitdaging. We zijn zo gewend over alles (gelijk) een mening te hebben. Het hebben en houden van controle is belangrijk geworden in onze maatschappij. Toch ontdekken we het afgelopen jaar massaal dat je als mens niet over alles controle kunt hebben. We hebben te maken met een nieuwe situatie en de vraag is hoe je als individu daarop reageert. Stel dat je jouw situatie tegemoet treedt als een leeg blad: Wat ga ik er mee doen? Waar ga je het mee vullen of laat ik het even voor wat het is? Een omgeploegde akker: wat ga je er in zaaien? Of ga ik kijken wat er opkomt?

Een onbeschreven blad, een nog in te zaaien akker: Maar…wat is je vrijheid, de open ruimte…als er zoveel regels zijn? Een vorm van grote vrijheid die je hebt als mens is hoe je op de dingen van het leven reageert. De vraag is: hoe reageer jij? (los van alle meningen en oordelen) Kijken vanuit de open ruimte maakt dat je gaat denken en voelen in mogelijkheden en minder in beperkingen. Wat brengt deze nieuwe situatie mij? Waarin kan ik anders (innerlijk) bewegen? Wat heeft nu meer en/of anders mijn
aandacht? Wat kan ik (lekker!) loslaten?

Door de huidige maatregelingen is voor velen -ook voor mij- de ‘umwelt’ kleiner
geworden. Het fysieke contact met anderen is beperkt. Velen hebben te maken
met grote beperkingen qua inkomen, werk en fysieke ruimte. Anderen lijden aan
eenzaamheid. Als je het zwaar te verduren hebt, is het niet simpel om open naar je eigen situatie te kijken en in mogelijkheden te blijven denken. En toch…soms heb je het nodig beperking te ervaren om je mogelijkheden te zien.

Recent heb ik zelf geleerd van mijn (lange) ziekteperiode dat naast de vele
beperkingen die er waren en deels nog zijn, ik steeds meer oog en oor krijg voor
de mogelijkheden die het geheel van mijn burn-out me geeft. Bovendien is het net
alsof er een frisse wind door heel mijn leven waait en er een nieuwe omgeploegde akker is, waarin ik kan zaaien. Tegelijk zie ik ook dat het beperkt zijn een beroep doet op mijn creativiteit. Zo zie ik bijvoorbeeld hoe ik met de spullen die ik in huis heb van alles kan doen zonder dat ik naar de eerste de beste winkel vlieg om te halen wat ik op dat moment wens.

Soms is er een storm of frisse wind nodig om te zorgen dat je weer met een
verruimde blik naar jouw leven kunt kijken. Ook kan wat een beperking lijkt in wezen een mogelijkheid zijn of worden. Durf je je leven te bezien als een onbeschreven blad? Wat zou je in die omgeploegde akker van jouw relatie, gezin, werk willen zaaien? Als je verliefd bent zie je alles door een ‘roze bril’, zeggen we. Het leuke aan verliefd zijn is dat je alles heel positief bekijkt. Je ziet alleen maar mogelijkheden. Kijken vanuit de open ruimte is zonder oordeel, positief kijken naar de nieuwe situatie die zich aandient in je leven. Vertrouwen dat als je volgt wat er is dat het wel goed komt. Dat er voor alles een tijd en een plaats is. Je laat los…

Er waait een frisse wind door de kieren van mijn zolderraam. Tijd om een warm
soepje te nuttigen en te genieten van het feit dat eigen haard toch goud waard is.

​Warme hartegroet, Jolijn