​Het is vredig langs de dijk. De wind houdt zich stil en mijn neus ademt de geur
van vers gemaaid gras in. Een haas schiet omhoog uit het riet en zigzagt de
suikerbiet-velden in. Op het gerooide maisveld is een grote groep ganzen
neergestreken. Ze zijn weer terug van weggeweest. Indrukwekkend hoe ze met
duizenden tegelijk een koers van vertrouwen inzetten en terugkeren naar
vertrouwd gebied.

De scholen zijn hier in het Zuiden alweer begonnen. De hele atmosfeer ademt
iets van ‘tandje hoger’ en het tempo om mij heen gaat voelbaar omhoog. Tegelijk
zet moeder Natuur een andere koers uit: de temperatuur ging de afgelopen weer
omhoog en dwong een ieder het kalmer aan te doen. Het leek wel of de zon een
liefdevolle boodschap uitzond:” Kalm aan, niet te snel, met een rustiger tempo
kom je er ook wel….” Het grappige is, dat als je vervolgens een rooster voor jezelf
aanhoudt van vroeg opstaan en tussen de middag even rusten om vervolgens
daarna de draad weer op te pakken, je merkt dat dit een aangename ervaring is.
Vooral als je vertrouwt dat het werk wat ligt op deze wijze ook wel klaar komt.
Bijzonder ook, hoe iedere week in de vakantie hooggevoelige mensen op mijn
pad kwamen met vragen rond vertrouwen. De aanleiding van deze vragen
hebben - over het algemeen- als basis een –zoals ik het noem- een ‘lek’ in het
zelfvertrouwen. Door omstandigheden- vaak te druk/teveel indrukken- en/of
specifieke (heftige) gebeurtenissen raken hooggevoelige mensen verward en
worden ze onzeker en onrustig. De twijfel slaat toe en de daadkracht verslapt.
Vooral de zelfzorg gaat met grote stappen achteruit.

En dan komt de vraag aan mij:”Jolijn, wat moet ik doen, welke kant moet ik op?
Ik weet het niet meer goed.”

Opvallend in de vraag is het woord MOETEN. Je moet nergens heen. Gelukkig hoef je helemaal niet te moeten en al helemaal niet een bepaalde kant op. Je MAG. Daar begint de vrijheid in het bepalen van je koers. Als je MOET, zit er een beperkende stem aan het stuur van je leven die bepaalt en het ‘roer’ heeft overgenomen.
Als je vermoeid raakt of overprikkeld bent, zul je merken dat je ook meer gaat
piekeren. En juist dat piekeren is een signaal dat er een negatieve beperkende
stem jouw leven stuurt.

In mijn tweede boek ‘Puur Lichter Leven” beschrijf ik op pagina 152 een
methode die je helpt zicht te krijgen op wat je energie geeft en wat energie van je
vraagt. Daarbij is het belangrijk vooral te zien hoe de balans is tussen die twee
‘polen’. Hooggevoelige mensen gaan sneller bij zichzelf vandaan. Daardoor raken
ze vervreemd van hun innerlijke koers. En dan word je geleefd in plaats van dat
je zelf bepaald hoe je leven vormt krijgt. Het krachtige van hooggevoelige mensen is juist dat ze een scherp aanvoelingsvermogen hebben, juist ook als het gaat om koersen in het leven. In hun werk en privé hebben ze vaak een feilloos zicht op een gezonde koers. Ze vertrouwen daarbij op hun intuïtie en hebben al vaker ervaren dat dit hen en anderen ten goede komt.

Vaak zijn hooggevoelige kinderen en volwassenen ook visionair: ze kijken
vooruit, ze zien wat in de verte ligt en bepalen op basis daarvan hun koers.
Daarmee kunnen ze ook beleid uitzetten en visie bepalen. Ze denken niet alleen
op korte , maar vooral ook op langere termijn. Het lastige is echter dat ze daarin vaak alleen staan. De mensen om hen heen zien die ‘koers in de verte’ niet of nog niet. Je kunt daardoor als hooggevoelig mens je onbegrepen voelen en het gevoel hebben ‘aan een dood paard te moeten trekken.’ Ze weerleggen allerlei argumenten en proberen het zo goed mogelijk allemaal onder de woorden te brengen, steken energie in overtuigen…..: maar er komt geen weerklank.

Hoog-intuïtieve kinderen ervaren dit proces al op jonge leeftijd. Het vervreemdt
hen vaak van hun leeftijdgenoten. Die vinden hen ‘anders’ en soms ook raar.
Dat kan je als kind heel onzeker en eenzaam maken. Gevoelens die opnieuw
wakker kunnen worden als je in de volwassen wereld het zelfde onbegrip
ontmoet. Het is goed jezelf in je gevoeligheid en intuïtief-zijn te kennen. Te snappen en te weten wie jijzelf daarin bent en dat het goed is daarin je gelijken te ontmoeten
om het gevoel van vervreemding milder te maken. Mijn jongste dochter (14)
heeft nog steeds contact met haar vrienden van de Vrije Lagere School, omdat ze
in deze jongelui haar ziels-maten ontmoet, die niet gek staan te kijken als er over
en weer visionaire dingen worden gezegd. Want juist het gevoel niet begrepen en gehoord te worden geeft vaak de eerste aanzet tot de al eerder genoemde ‘lek’ in je zelfvertrouwen. Je gaat twijfelen aan jezelf , waardoor je je gaat aanpassen(je aloude overleving) en verwijderd raakt van je innerlijke koers.

Vertrouwen in jezelf en vertrouwen op je intuïtie zijn mooie items om voor jezelf
de komende maanden scherp in het oog te houden. Juist als de drukte van het
dagelijkse leven weer in volheid op je afkomt. Voorkom vooral dat je in ‘moeten’
gaat . Als je merkt dat je gaat twijfelen, sta dan weer even stil en kijk hoe de
balans is in je energieverdeling: wat geeft je energie/ wat neemt van je en waar
ben je uit je koers?

De komende maanden wil ik dit in de uitvoer van mijn opleidingen en
trainingsdagen voor deelnemers als focus houden. Juist doordat mijn eigen
energieverdeling een blijvende uitdaging vormt blijf ik hierin helder en
betrokken.

• In oktober geef ik samen met een collega de training Kind en Trauma
  ( 11 en 18 oktober 2019) ,
• 14 en 28 nov. een training over het hooggevoelige en hoogintuitieve kind
  ​(ook toegespitst op jou als volwassene en hoe jouw kind-zijn daarin aandacht verdient) –samen met Alicia
• Eind januari 2020 een Trainingsweekend trauma –(met o.a. EMDR).

Daarnaast zijn we heel blij dat we de Gezinscoachopleiding nu vanuit mijn eigen
bedrijf kunnen vormgeven. Deze start komend najaar 25 oktober 2019. De
opleiding is inhoudelijk mooi afgestemd op hooggevoelige mensen zowel qua
inhoud als qua leeromgeving. De opleiding kan ook veel beweging brengen in je persoonlijke proces én je eigen gezinsleven. 

In de afgelopen week heb ik een puzzel gemaakt van een prachtig cottage-achtig
huis. Een heerlijke plaat om naar te kijken! Het doet me denken aan de verhalen
van Charles Dickens die zich vaak afspelen in schamel verlichte herbergen, waar
allerlei heldere en duistere figuren elkaar ontmoeten. Als puber was ik dol op die
verhalen, omdat Dickens echt sfeer kan scheppen met woorden en goed en
kwaad podium geeft in zijn verhalen.
Ik ben me opnieuw aan het verdiepen in die verhalen en lees eveneens de
boeken van Jane Austen en bekijk de verfilmingen ervan. Ik heb er behoefte aan
me daar opnieuw in te verdiepen en iets in al die beelden en verhalen raakt me :
de sfeer, de eigenheid , de verbindingen en motieven van mensen. Het podium
geven ook aan de “yin en yang” van het leven: het goede en het kwade, waarbij je
leert door beiden toe te laten. Tegelijk ben ik ook benieuwd wat mij als puber
daarin zo boeide en hoe dit weer opnieuw actueel is voor mijn huidige
levenspad.
Mijn ziekteproces brengt met zich mee dat ik met hernieuwde blik mijn leven
bezie. Tegelijk gebeurt er enorm veel op prive en werkgebied. Er zijn nieuwe
inzichten en er is oude wijsheid dat zich verdiept. Bijzonder vind ik dat door
terug te grijpen op elementen uit mijn pubertijd , ik me weer opnieuw verbind
met waarden die ik toen belangrijk vond en waar ik me gelukkig bij voelde:
eenvoud, natuur, geborgenheid , eigenheid/uniciteit , zuiverheid, geloof en
vertrouwen. Opvallend hoe ik als puber al heel helder wist wat ik wilde , maar
dat het me niet altijd lukte in de bestaande vormen waar ik toen deel van
uitmaakte daar uiting aan te geven. Mijn gevoeligheid bracht met zich mee dat ik
me ter dege bewust was , van wat voor mijn opvoeders wenselijk was en dat
verzet me veel eenzaamheid en stress zou opleveren. Lastige dilemma’s waar ik
als jong mens compromissen sloot, maar daarmee een deel van mijzelf
verloochende. Hoewel we in een herberg-achtig huis woonde in mijn pubertijd ,
kon ik mezelf daar maar voor een deel ‘thuis’ voelen. Op mijn kleine
zolderkamertje met uitzicht op een stukje bos, waar iedere ochtend en avond de
vogels hun concert gaven vond ik eenvoud en verbinding met de natuur. Maar in
de overige waarden moest ik me aanpassen en kon ik dus maar een deel van mijn
eigen stroom volgen. Dit heeft veel gevolgen gehad voor mijn keuzes en
levenspad.
De periode van burn-out heeft me de kans gegeven mijn ziel en hart een herberg
te verschaffen. Een plek om af –en op te laden en te overdenken hoe mijn reis te
vervolgen. Te zien ook wie er met mij is meegereist, van wie ik afscheid neem en
met wie ik mijn pad vervolg.
Bijzonder ook hoe de waarden uit mijn pubertijd weer in het licht mogen om
koers te houden en te zetten.
In de afgelopen maanden heb ik een aantal inspiratiedagen gegeven, waarin we
kijken naar hoe je lijf het verhaal vertelt van je leven en waar je van je
levenstroom bent afgedwaald, wat klachten geeft in je lichaam en geest. Hoe
goed het is je lijf te bezien en te luisteren naar te taal die je spreekt naar je eigen
uiterlijke verschijning. Hoe we onszelf daarin tekort doen , vaak doordat we
tekort zijn gedaan.
Je levensverhaal: hoe het je laat zien wat je dilemma’s en wonden zijn, maar ook
wat je kracht en levensmoed geeft. Hoe je patronen kunt ontdekken in de
vormgeving van je leven en vanuit welke waarden je je met anderen verbindt.
Bij al die levens-spiegels blijft het herbergen van jezelf een aandachtspunt.
Jezelf herbergen is onderdak bieden aan alles wat er in je leven speelt: het goede
en het kwade : en het welkom heten. Tijd nemen deze ‘gasten’ te verwelkomen,
te zien waarom ze er zijn en wat ze je willen duidelijk maken over hoe jij je weg
kan en mag vervolgen. Dat is niet altijd even gemakkelijk. Het kan pijn en
verdriet geven dit alles onder ogen te zien en allerlei gevoelens kunnen je
verwarren .
Het kan helpen voor een poosje in het donker te zijn in de ‘herberg’, je te
warmen aan de haard, in een hoekje te zitten en gevoelens toe te laten of de
afleiding te zoeken van gezelschap. Je laat jezelf op, je verwarmt, je voedt jezelf
en je bepaalt al voelend wanneer het de tijd is om de herberg weer te verlaten en
op pad te gaan. Misschien vertrek je alleen of gaan anderen dezelfde kant op. En
je laat ook mensen achter, die andere richtingen kiezen. Verlies van mensen op je
pad doet pijn en het is goed dit ruimte te geven. Tegelijk brengt verlies ook weer
een leegte die je mag vullen met iets wat past bij het verlangen van je hart en ziel.
En als je jezelf goed ‘geherbergd’ tijdens het verlies, zul je zien dat er uit pijn
weer iets moois voortkomt. Het maakt onderdeel uit van groei.
De vakantie-periode komt eraan. Een mooie gelegenheid om jezelf weer eens te
herbergen: Je leven, je wensen, je behoeften en je gevoelens aandacht te geven.
Te delen missschien ook wel met je meest nabije mensen. Elkaar een herberg
bieden ……

Op mijn nieuw vormgegeven website (nog volop in wording!) staat onder het
kopje “over Jolijn” een treffend gedicht van Rumi. Ik ben benieuwd hoe je het
ervaart dit gedicht tot je te nemen.
In de komende tijd schrijf ik lekker verder aan mijn 4e boek over verbinding en
mijn kinderboek. Op mijn website jolijnhendriks.nl zul je geregeld nieuwe
initiatieven v.w.b. opleidingen ( o.a. Gezinscoach!) en workshops vinden.
Langzaam aan vormt zich een nieuw pad , wat gevoed is door de herberg van
mijn burn-out periode.
Ik wens ieder van jullie een mooie en fijne zomer toe, waarin je kunt af-en
opladen en met een warm hart je pad weer kunt vervolgen. Herberg jezelf en
anderen!
Een warme harte groet, Jolijn

​De afgelopen dagen verblijf ik –vanwege een verbouwing bij mijn buren- voor mijn rust in een blokhut met uitzicht op een grote vijver en sloot. Het geeft me de ruimte om te schrijven en te schilderen en het maakt me opnieuw bewust van hoe heilzaam de natuur is. Boeiend ook, om met elk weertype te zien hoe de waterspiegel beweegt en
kleurt.
Voordat er spiegels bestonden van glas, spiegelde de mens zichzelf in het stille oppervlak van een meer of een sloot. Net als in een lachspiegel kan je spiegelbeeld in het water ook erg vervormen, door bijvoorbeeld de wind die
voor rimpeling zorgt. Je spiegeling is in elk geval door de weersinvloeden geen dag gelijk. Water heeft de kwaliteit van spiegeling in zich. De spiegeling voor mij ligt ‘m
daarin dat water een appel op mij doet om het thema ‘stromen’ aandacht te geven: met gemak het leven aan te gaan, volgens de wet van de minste weerstand, deinend, wiegend. De bereidheid om mee te bewegen met de stroom, zonder angst of reserve. Alles accepterend wat er ‘al stromend’ om me afkomt.
Nog even en dan ligt 16 oktober mijn 3e boek in de winkel. Ik voel me dankbaar dat het de wereld in mag. Vanwege mijn gezondheid heb ik besloten de presentatie van 19 oktober uit te stellen. De overgang zou nu te groot zijn.
Belangrijk voor mij dit aan jullie te melden, mocht je plannen hebben gehad naar Zeeland af te reizen.
Jammer vind ik het wel vooral om dit moment niet om deze
wijze met anderen te kunnen delen. Maar ook hierin beweeg ik mee met wat er is.
Maar ik ben uiteraard wel benieuwd hoe je mijn boek ontvangt en wat het met je doet het te lezen. Fijn als je een review schrijft voor bol.com, als je het hebt gelezen en/of mij laat weten via mail of app hoe je het hebt ervaren.
Mocht je toch in Zeeland zijn of komen in oktober: ik exposeer op mijn dorp (zelfs in mijn straat) met schilderijen en gedichten die in de afgelopen jaren zijn vormgegeven.
Deze week heb ik voor mezelf besloten tot en met December mezelf rust en ruimte te geven om verder aan te sterken en te genezen. Het is (nog) nodig! Ik ga
langzaam vooruit , heb geaccepteerd wat er is en ga daarin mee met de stroom.
Boeiend is overigens dat mijn gezin-mijn kinderen en kleinkinderen- meebewegen op die stroom. Het proces van transformatie wat ik opnieuw doormaak werkt door ook in hun levens. Zo leef ik nu mijn nieuwe boek: Puur Elkaar Grootbrengen: het geeft me telkens opnieuw weer inzicht en spiegeling. In gesprekken met mijn dochters merk ik hoe we allemaal ‘op pad’ zijn . En op dat pad zijn er momenten van eenzaamheid, maar ook van ontmoetingen van hart tot hart. Simpel is het niet altijd, maar dat heeft meer te maken met de weerstand die je soms voelt.
Vooral het stilstaan bij emoties en pijn waar je liever aan voorbij gaat of keuzes die je maakt of hebt gemaakt die je opnieuw hebt te bezien.
Thema’s die zich opnieuw aandienen en vragen om tijd en ruimte voor heling en verwerking. Maar het is goed: het mee bewegen met wat er is, het meegaan in de stroom: het leven vanuit je hart en ziel. Juist in dat meebewegen met wat zich aandient ligt de wijsheid. In acceptatie en overgave. Water bereikt zijn doel door onafgebroken verder te stromen en geeft daarmee gevolg aan zijn oorsprong en aard.
Trouw zijn aan jezelf, aan wie je van oorsprong bent: dat is de wijze les die ik van water meeneem. Stromen, de stroom volgen, meedrijven met wat er is.
Spreuk ter inspiratie: Laat je meedrijven met de stroom, want problemen ontstaan alleen als je je verzet.
Ik wens jullie veel leesplezier toe met mijn boek en geniet van zon en water!
Liefs, Jolijn